Bij de verbouwing wordt van alles gedaan om het comfort, de (brand)veiligheid, community en duurzaamheid flink te verbeteren. Zo wordt de indeling van de twee panden veranderd, het interieur opgeknapt, douches en toiletten gemoderniseerd, nieuwe grote gemeenschappelijke woonkeukens gemaakt en een wasserette geïnstalleerd. Om de twee monumenten zo duurzaam mogelijk te maken worden daken, muren en vloeren geïsoleerd, komt er een collectief ventilatiesysteem met warmteterugwinning, warmtepompboilers, zonnepanelen en wordt de volledige elektra-, verwarmings- en waterinstallatie vervangen. Dubbel monumentenglas (zogenaamd ‘getrokken’ glas) zorgt voor isolatie (maar ook dat de ramen er nog steeds uitzien zoals een historisch pand betaamt).
Per pand komt het erop neer dat aan de Hooigracht 34a de 11 kamers, het zelfstandige appartement en de vier kleine keukentjes worden omgebouwd tot 13 kamers, een grote gemeenschappelijke woonkeuken en een wasserette. Ook Hooigracht 36 krijgt zo’n grote woonkeuken. Verder worden de 17 kamers in het wat chaotisch ingedeelde huis heringedeeld en omgebouwd tot 15 kamers.
Behoud historische details
Hoewel verduurzaming van bestaande gebouwen veelvuldig wordt gedaan, ook bij DUWO, is dat voor rijksmonumenten niet vanzelfsprekend. Aanpassingen voor verduurzaming zijn in dergelijke panden niet altijd even makkelijk. Er moet immers rekening worden gehouden met de noodzaak van het behoud van historische details, de ligging in een oude binnenstad, vergunningen en wettelijke eisen aan de rijksmonumentale staat. En tijdens de verbouwing kunnen verrassingen opdoemen waardoor het werk moet worden aangepast. Met de eerder verduurzaamde Papengracht kon alvast worden ‘geoefend’. De twee huizen aan de Hooigracht worden nu aangepakt met lering uit de Papengracht.
Monumentale schouw en wc-tegeltjes
Met name in Hooigracht 34a zijn nogal wat elementen van historische waarde te vinden, vertelt projectleider Gerrit Dijkstra. “Het is een statig oud herenhuis met onder meer veel historisch waardevolle plafonds en een monumentale schouw met een oud schilderij. Dat blijft allemaal behouden. Om de plafonds in zicht te houden, zorgen we voor bijvoorbeeld een brandscheiding in de vloer van de kamer erboven.” Er is ook nog een historisch trappenhuis, maar dat hoeft alleen te worden geschilderd. En een fraaie lambrisering wordt behouden door die te hergebruiken in de nieuwe gemeenschappelijke woonkeuken. Zelfs de Oudhollandse tegeltjes op een van de wc’s beneden blijven behouden.
Het hele project duurt naar verwachting ruim een half jaar. De bewoners konden er ondertussen niet blijven wonen. Maar zij mogen in de tussentijd wonen in het kersvers gerenoveerde huis aan de Papengracht.
De twee huizen dateren niet uit dezelfde tijd. Hooigracht 34a is een groot, sjiek herenhuis dat rond 1750 werd gebouwd. En, hoewel het pand nu wordt verduurzaamd, was het ooit in energieverbruik al eens een zeer duurzaam studentenhuis: in 2014 wonnen de studenten die er toen woonden de Student Energy Race met een besparing van bijna 40 %. Het ernaast gelegen Hooigracht 36 is van later datum dan 34a; het pand, aanvankelijk een winkel met bovenwoning, werd gebouwd in 1901.
